Η Κατερίνα Γώγου αποτελεί ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στην ελληνική ποίηση. Η αιώνια έφηβος, η οργισμένη, η πιο σπαρακτικά ραγισμένη φωνή της γενιάς της. Μια ποιήτρια που έγραφε για να μην εκραγεί, που είχε κάνει τον πόνο και το παράπονο στίχους, κι αυτοί οι στίχοι ήταν παραπονεμένοι και οργισμένοι, αλλά πάνω απ' όλα αληθινοί.
Όπως αναφέρει κάποιος φίλος γι' αυτήν στο Ιnternet: "Η Κατερίνα Γώγου έκανε ποίηση σε μια εποχή που οι άλλοι 'ποιητές' έκαναν δημόσιες σχέσεις. Πάνω απ' όλα ήταν η ίδια ποίηση. Ανάμεσα σε χάπια, ποτά, σβησμένα τσιγάρα, φτωχογειτονιές, προδοσίες...". Όσα χρόνια κι αν περάσουν η Γώγου θα παραμένει η ποιήτρια των νεοτέρων γενιών, αφού με τους νέους, κατά κύριο λόγο "συνομίλησε". Όπως αναφέρει ο Λεωνίδας Χρηστάκης, η Κατερίνα ήταν έξω από κάθε λογής εκδοτικά και καλλιτεχνικά κυκλώματα και κλίκες και γι' αυτό σπάνια γίνονταν γι' αυτήν αναφορές στα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης. Ο Τηλέμαχος Χυτήρης, ποιητής και πρώην υπουργός δε δίστασε να χαρακτηρίσει την Κατερίνα σαν τον: "Μαγιακόφσκι της Πλατείας Εξαρχείων". (Αυτούσιο από τη χρήστη Kirkh70 - YouTube)
Το όνομα Κατερίνα Γώγου το γνώρισα τελευταία μέσα από κάποιες άλλες αναζητήσεις και είναι από αυτά που ακούς και απλά πρέπει να μάθω περισσότερα. Όταν είδα τη φωτογραφία δεν το πίστευα, αυτό το αγγελικό προσωπάκι που έμαθα μέσα από τις ελληνικές ταινίες σε χαρούμενους σκερτέζικους ρόλους και η σκοτεινή, τραγική και οργισμένο ίνδαλμα Κατερίνα Γώγου δε συναντιόντε πουθενά. Το θυληκό μέλος των "Τριών αγίων της πλατείας" εξαρχείων. Ονόμαζε την αυτοκαταστροφή της χόμπυ,ένα παιχνίδι ισορροπίας ανάμεσα σε δύο καταστάσεις,ανάμεσα στη ζωή και στο θάνατο.
Η επιθετικότητα ενάντια στον εαυτό της εξαπλωνόταν και στην ποίηση,δεν μπορούσε πια να γράψει,ακόμα και αυτή η τελευταία διέξοδος έμενε κλειστή για εκείνη:
"Γυρνάω,σπάω τα δάχτυλα μου ανάποδα.Τα σπάω/Ξανά.Ξανά αυτοακρωτηριασμός./Ποτέ πια δεν θα ξαναγράψω.Τα χέρια μου γίνονται γάντζοι./Μαρκαδόροι μεταλλικοί.ΑΠΕΒΙΩΣΕ γράφω". Ο ψυχίατρος Αθανάσιος Αλεξανδρίδης ανέφερε σ ένα άρθρο για τη θεατρική συγγραφέα Sarah Kane ότι έγραφε μέχρι να πεθάνει και πέθανε,όπως όλοι οι ποιητές που επέλεξαν την αυτοκτονία όταν εξέπεσε η γραφή.Αυτό ισχύει και για τη Γώγου,για την οποία η σύνδεση ανάμεσα στη συγγραφή και στη ζωή υπήρξε πολύ έντονη κάνοντας την τέχνη της απόλυτα βιωματική.Ο θάνατος της τυπικά δεν ήταν αυτοκτονία,αλλά ο δρόμος που έφτανε στο θάνατο ήταν καθαρά αυτοκαταστροφικός. (Αυτούσιο από τη χρήστη Kirkh70 - YouTube).
Η Κατερίνα Γώγου αποτελεί ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στην ελληνική ποίηση. Η αιώνια έφηβος, η οργισμένη, η πιο σπαρακτικά ραγισμένη φωνή της γενιάς της. Μια ποιήτρια που έγραφε για να μην εκραγεί, που είχε κάνει τον πόνο και το παράπονο στίχους, κι αυτοί οι στίχοι ήταν παραπονεμένοι και οργισμένοι, αλλά πάνω απ' όλα αληθινοί.
No comments:
Post a Comment