Άνοιξη αγνοείται

Η ζωή μια σκακιέρα.

Η σκακιέρα ξεκινάει με όλα τα τετράγωνα λευκά. 

Αφήνουν να εννοηθεί μια ζωή γεμάτη ελπίδες, όνειρα, και δύναμη. 

Δεν υπάρχουν σκοτεινά τετράγωνα τότε και αν υπάρχουν έχουν τυφλωθεί από το φως των λευκών τετραγώνων και προσαρμόζονται και αυτά στο χρώμα σα χαμαιλέων.

Κάποια στιγμή, (δεν είναι σταθερή για όλους)...

...Ένας θάνατος εδώ, μια απογοήτευση εκεί, μια αναποδιά κ άλλη μια κ άλλη μια κ άλλη μια...   

Και η λάμψη των λευκών τετραγώνων αρχίζει και χάνει το εκτυφλωτικό της χάρισμα. 

Παραμένει λευκό, αλλά... γήινο λευκό χωρίς θεϊκά στοιχεία ανεξάντλητης δύναμης.

Έτσι τα μαύρα τετράγωνα βρίσκουν χώρο να αναδυθούν από τη σκιά των λευκών.

Αποροφούν αχόρταγα κάθετι που αποδυναμώνει τα λευκά, είναι η δική τους δύναμη, η δική τους ώρα.

Αντιδραστική δύναμη τα μαύρα τετράγωνα. Αναπτύσεται μέσα από μια ζωή που ξεκίνησε μόνο με ελπίδα και όνειρα γεμάτη λευκό. Και εξαπλώνεται επάνω στο λευκό. Είναι ένα κατακτητικό παιχνίδι η ζωή.

Τα μαύρα τετράγωνα θα χρησιμοποιήσουν μαύρα πιόνια, άλογα, αξιωματικούς και κάθε λογις όπλο προκειμένου να κατακτήσουν να λευκά. 

Και τότε πάλεψε, πάλεψε σαν τρελός, κράτα το χρώμα των λευκών σου τετραγώνων φωτεινό γιατί...

Η αντίστροφη μέτρηση άρχισε,

τα μαύρα τετράγωνα πήραν μέρος στην σκακιέρα σου

και κάθε νέα σου αποτυχία τα θρέφει. 

Η σκακιέρα αντιστρέφεται και δεν ήσουν εκεί τη μέρα που οι κανόνες άλλαξαν. 

Μην ξεχνάς, βρες μια ελπίδα και κράτα τη σφιχτά... αν χαθεί... χάθηκες.

Βασίλης Παπακωνσταντίνου - Άνοιξη μπαίνει