id est (i.e.) blogοχώρος

Για τον καθένα το blog του προσφέρει μια διέξοδο σε μια ανάγκη - συνήθως καταπιεσμένη - που δε μπορεί να εκφραστεί διαφορετικά.

Για μένα είναι το alter ego μου, μια αόριστη οντότητα του άλλου εαυτού μου που μάλλον κανείς δε γνωρίζει.

Πάντα πίστευα πως πίσω από τους πιο κοινωνικά-χαμογελατούς (κοινωνικά το επισημαίνω) ανθρώπους που συναντάω κρύβεται ένας θλιμένος ή μόνος εαυτός. Και έχει αποδειχθεί, αρκετές φορές.

Τα αντίθετα έλκονται ακόμη και μέσα στον ίδιο άνθρωπο ή αλλιώς το ένα καλύπτει τις αδυναμίες του άλλου. 

Πριν λίγες ώρες δεν είχα καμιά διάθεση για blogging, για να μοιραστώ ή να μοιράσω. Μετά από ένα βράδυ με μπουζούκια και λαϊκά όπου άρχισε από ποιοτικά και τελικά μας το γύρισαν στα κλαρίνα, τα οποία μπορεί να παλευτούν σαν διασκέδαση αν καταστεί ανάγκη μέσα από άφθονο αλκοόλ αλλά με χαλάνε, θα μπορούσα να ακούω ή να κάνω κάτι πολύ καλύτερο εκείνη την ώρα, έτσι στο γυρισμό αμέσως ένιωσα τη διάθεση αυτή να αντιστρέφεται.

Δε με εκφράζει και κάπως πρέπει να αντισταθμίσω την χαμένη αυτή τροχιά. Να πω κάτι, να το επιδείξω στον εαυτό μου. Να βρω το equilibrium με κάποιο τρόπο. 

Id est το blog μου.