Οι 7 αισθήσεις της μνήμης μου

Αν και είπα να κλείσω ένα 7ωρο ύπνου σήμερα, μετά από τα post μιας fellow-συνεφούλας που διάβασα,  προβλημάτιστηκα και δεν έχω πάλι όρεξη για ύπνο. Οπότε θα προβώ στην ανάρτηση μιας φοβερής διαπίστωσης που έκανα πρόσφατα και με ενθουσίασε, αν και πιθανόν ο υπόλοιπος κόσμος να τη θεωρούσε δεδομένη. Είναι όπως κάποιες φορές όταν σου λένε κάτι, σου περνάει απαρατήρητο, ανάξιο"Ε ναι, WOW σιγά τη διαπίστωση που έκανες ρε μεγάλε, το σκεφτόσουνα καιρό να μας το πεις"? Αλλά καμιά φορά ο τρόπος με τον οποίο το διαπιστώνεις το κάνει μεγάλη ανακάλυψη. Ε λοιπόν ναι, το σκεφτόμουνα καιρό και νάτο...

Ήμουνα λοιπόν στο σούπερπαρκετ προσπαθώντας να θυμηθώ τι έγραφε η λίστα που έχω πάνω στο γραφείο του σπιτιού για τα πράγματα που πρέπει να ψωνίσω (εννοείτε ότι παρέμενε ξεχασμένη στο γραφείο του σπιτιού άλλη μια φορά). 

Στα ήδη μπάνιου λοιπόν είπα να πάρω ένα αφρο-ντους ή όπως τα λένε, καταλάβατε. Έτσι όπως ήταν όλα αραδιασμένα στα ράφια, πολύχρωμα γεμισμένα με άλλα χρώματα, φαινόντουσαν πολύ ωραία, άσχετα αν είχα ήδη. Πάντα το μόνο που με νοιάζει σε αυτά είναι η μυρωδιά τους οπότε άρχισα να ανοίγω τα πιο τραβηκτικά μπουκαλάκια που πετύχαινα και να τα μυρίζω σαν λαγωνικό σε λάθος μέρος. 

Κάποια στιγμή ανοίγω ένα από αυτά το οποίο είχε αρκετά σκληρό καπάκι και με παίδεψε, παρόλα αυτά καταφέρνω να το ανοίξω  και....ζ ν τ ο υ υ υ υ υ μ 

Εικόνες άρχισαν να ξεπηδάνε από το μυαλό μου και να ξεχειλίζουν τα ράφια, συναισθήματα πανέμορφα με πλημμύρισαν και μια τόσο οικία φωνή που μου έχει λείψει φοβερά άρχισε να μου μιλάει και να γελάει απρόσμενα. Ακολούθησαν στιγμές flashback από όλη εκείνη την περίοδο, την πρώτη φορά που μύρισα αυτό το άρωμα, που ήμουνα και με ποιον, τι έκανα εκείνη τη στιγμή, ποιες ήταν οι αντιδράσεις μας και κατόπιν όλες μαζί οι στιγμές που η όσφρηση μου συναντούσε αυτή τη μυρωδιά εκείνη την περίοδο ήρθαν γύρω μου και φτιάξανε ένα πέπλο και με κάλυψαν.

 Ήταν τόσο έντονες οι μνήμες λες και τις είχα ζήσει χθες και θυμόμουνα πράγματα που ούτε καν ήξερα πως είχα προσέξει εκείνη τη στιγμή. Και δεν ήταν καν μνήμες που ήθελα να θυμηθώ γιατί μετά θα προσπαθούσα ξανά να τις χώσω στο ειδικά φυλαγμένο ντουλαπάκι τους . 

Δε θυμήθηκα δα και καμιά στιγμή που σημάδεψε τη ζωή μου, κι όμως ένα εκπληκτικό deja vu ξετυλίχτηκε μπροστά μου από μια και μόνο μυρωδιά, στον πιο απρόσωπο χώρο κάτω από τις πιο αντιαισθητικές συνθήκες, και όλα από μια μυρωδιά.

Έχω ξαναβιώσει Deja vu ή αλλιώς flashback αλλά ελάχιστες φορές τόσο έντονο και ποτέ ξανά χωρίς να ΔΩ κάτι. 

Πάντα θεωρούσα δεδομένο πως deja vu έχεις όταν βλέπεις κάτι και ξυπνάνε  υποσυνείδητα μνήμες. Ποτέ δε θεώρησα ότι το "Βλέπεις" δεν έχει σχέση. Μπορεί να βιώσεις κάτι με οποιονδήποτε τρόπο, με οποιαδήποτε από τις αισθήσεις σου. Θα σας έχει τύχη να αγγίξετε κάποιον και να σας έρθει στο μυαλό ο τρόπος που αγγίξατε κάποιον, άλλο καπου αλλού. 

Οι αισθήσεις μας έχουν μνήμη λοιπόν. ΌΛΕΣ και μάλιστα οι υπόλοιπες εκτός της όρασης έχουν ακόμη πιο έντονη αντίληψη αφού πάντα η εικόνα αποσπάει την προσοχή από τα πραγματικά σημαντικά. Χαίρομαι που εκτός από εμένα (το συνηδειτό) και όλα τα άλλα μέλη μου είναι σε εγρήγορση και καταγράφουν όσα βιώνω ώστε να μου θυμίζουν, όποτε νομίζουν, τα σημαντικά πράγματα που πρέπει να θυμάμαι. Να θυμάμαι τα λάθη μου και να καταλαβαίνω τα θέλω μου.