Σε κατάσταση αποσύνθεσης ξύπνησα σήμερα.
Τραγικό συναίσθημα να ανοίγεις τα μάτια σου στις 13:00 και να λες γιατί ρε παιδάκι μου ξύπνησες? αφου αν η κούραση μου έβγαινε στον ύπνο θα μπορούσα να το αποφύγω το Σάββατο και να ξυπνούσα μια και καλή αύριο....αλλά όχι... εκει, να ξυπνήσεις καμμένε οργανισμέ.
Σμπαράλια λοιπόν, η συνέπεια ενός εξοντωτικού 20 ήμερου με ελάχιστο ύπνο, που έκλεισε με μια τρελή μέρα συνεχόμενων 22 ωρών στην τσίτα από δουλειά έως τρελής κρεπάλης στο όμορφο Γκάζι. Δε μπορώ να κουνηθώ από τον καναπέ, έχω ήδη κλείσει3 ώρες και είναι υπέροχο συναίσθημα να ξέρω ότι δεν χρειάζεται να πάω πουθενά, και μπορώ να αφήσω το σχήμα μου στο κόκκινο του χρώμα, 3 βδομάδες το περίμενα. Τι ωραία, άντε θα φτιάξω καφέ. Και αυτή θα είναι η μόνη μου δουλειά για σήμερα, ως εκεί:)
PHASE 3 (Current):
5 comments:
ΝΑ ΧΑΙΡΕΣΑΙ βρε ζουζουνι..που μπορείς καικρεπαλιάζεις ασυστόλως!!!!!!!!
Καλή ξεκούραση βρε παιδί!
είπα και εγώπου χάθηκες!!!!!!!
Να σου πω την αλήθεια δεν το χαίρομαι αυτό το κρεπάλιασμα γιατί από την πίεση της εβδομάδας γίνεται ξέσπασμα όχι διασκέδαση. Άστα έχω πήξει για αυτό χάθηκα λίγο, εξού και τα posts περί συνεπειών της κρίσης στον επαγγελματικό. Μιλάω εκ πείρας σαν σωστός ανταποκριτής ;)
χαχαχα παρόμοια κατάσταση την Παρασκευή, με πολύ περισσότερο ξεφάντωμα όμως το Σαββατο. Ξύπνησα στις 12,30 βγήκα απο το σπίτι και γύρισα 6 ξημέρώματα Κυριακής :) Κάτι μου θυμίζει αυτή η κατάσταση...
Τα μεγάλα πνεύματα συναντιόνται...Έτσι μπράβο να περνάς καλά. There IS life after DSL then!
κρυάδες... πάντα υπήρχε! :)
Post a Comment