Εμφύλιος έχει ξεσπάσει στη γειτονική μας Ιταλία για την υπόθεση ευθανασίας της Ελουάνα Ενγκλάρο. Κοινωνικά δικαιώματα και πολιτικά φρονήματα έρχονται σε πρωτοφανή σύγκρουση με αφορμή την υπόθεση της 37χρονης Ελουάνα η οποία άφησε οριστικά τον κόσμο μας στα 37 της χρόνια, ευρισκόμενη από τα 20 της χρόνια σε μη αναστρέψιμο κώμα.
Η οικογένεια της Ελουάνα κατόρθωσε μετά από δεκαετή δικαστικό αγώνα να κερδίσει το δικαίωμα διακοπής της τεχνιτής σίτησης της Ελουάνας, η οποία έπεσε σε κώμα το 1992 μετά από τροχαίο ατύχημα, λέγοντας πως αυτή ήταν η επιθυμία της. Κατόπιν ξέσπασε θύελα, η δεξιά κυβέρνηση, η καθολική εκκλησία και οι πολέμιοι της ευθανασίας κατηγόρησαν ανοιχτά για δολοφονία την οικογένεια της Ελουάνα. "Είναι ο μόνος πολίτης που καταδικάστηκε σε θάνατο" δήλωσε ο Πρωθυπουργός της Ιταλίας Σ. Μπερλουσκόνι. Ακόμη και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κατηγορήθηκε για συνερία από την κυβέρνηση καθώς αρνήθηκε να υπογράψει επείγον προεδρικό διάταγμα για να σωθεί.
Από την άλλη πλευρά ο πρωθυπουργός κατηγορείται από πολιτικούς αντιπάλους για εκμετάλευση της υπόθεσης για πολιτικούς σκοπούς καθώς και από κοινωνικές οργανώσεις υπέρ του δικαιώματος της ευθανασίας για απανθρωπισμό.
Όλα αυτά προκάλεσαν τη συσσώρευση μεγάλων αγριεμένων ομάδων με αντίθετες απόψεις έξω από την κλινική που βρισκόταν η 37χρονη κοπέλα, όπου και τελικά άφησε την τελική της πνοή τη στιγμή που η γερουσία συζητούσε το νομοσχέδιο της κυβέρνησης Μπερλουσκόνι για απαγόρευση εφαρμογής της απόφασης.
Είναι σίγουρα ένα πολύ δύσκολο θέμα αλλά το να κατηγορεί κάποιος ανοιχτά μια οικογένεια για δολοφονία του ίδιου τους του παιδιού, ελαφρά τη καρδία, όταν μάλιστα επι 17 χρόνια δεν έχει δώσει σημεία ζωής και έχει λάβει τις απαισιόδοξες ιατρικές προβλέψεις είναι για μένα απλά απάνθωπο και τουλάχιστον ποταπό. Όταν μάλιστα γίνεται από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό μιας χώρας και δη έναν άνθρωπο ο οποίος έχει προσφέρει άπειρα παραδείγματα για το θλιβερό πειόν του σαν άνθρωπος... ε τότε δεν ξέρω και εγώ τι να πω. Έφτασε στο σημείο να προσπαθήσει να περάσει
νομοσχέδιο για την κατάργηση δικαστικής απόφασης, μια εξουσία η οποία έπρεπε να είναι υπεράνω του χειρός οποιασδήποτε κυβέρνησης.
Θεωρώ πως ο μόνος λόγος που μπορεί να ασχοληθεί ο κύριος Μπερλουσκόνι και το Βατικανό σε τέτοιο βαθμό είναι καθαρά οικονομικά συμφέροντα και μελλοντικά σχέδια που πλήττονται, ανάθεμα και αν νοιάστηκε ποτέ για τον άνθρωπο που πέθανε στο όνομα του οποίου κουνάει τα πιόνια του. Με αυτά και μ' αυτά οι Ιταλοί δεν έχουν δικαίωμα ούτε στο θάνατο χωρίς την άδεια του.
No comments:
Post a Comment