Ακούσματα του κόσμου ζηλευτά, σαν ψυχές περιπλανιούνται. Θαρρείς παιδιά, που το δρόμο τους χάσανε. Και σαν από τύχη κάμια φορά στα αυτιά μου έρχονται και χώνονται, στα γρήγορα στριμώχνονται και κουλουριάζοντας τα πόδια τους ζεστά, παρηγοριά να βρούνε, ξεκινούν την ιστορία τους να πούνε...
Νύχτες σαν αυτές νιώθω πολύ τυχερός που ήμουν εκεί για να με βρούνε.
Ένα τραγούδι πανέμορφο και πολύ συγκινητικό, και αν χρειάζεστε και άλλο λόγο για να το εκτιμήσετε ορίστε:
Το τραγούδι γράφτηκε για τη Λίλη Ζωγράφου. Σπουδαία συγγραφέας. Μάλιστα ένα από τα βιβλία της έχει τον τίτλο ''Συβαρίτισσα''
Ο Μίλτος την είχε ερωτευτεί την εποχή που ήταν φοιτητής στην Κρήτη.Αυτή γύρω στα 65 και αυτός 19. Ατελείωτες ώρες συζητήσεων περί μυθολογίας κ.α.
Μια μέρα πήγε στο σπίτι της έχοντας σκοπό να της εξομολογηθεί τον ερωτά του, αλλά είδε πόρτες και παράθυρα κλειστά. Η Λίλη δεν ήταν πια εκεί. Είχε πετάξει πια ψηλά πολύ ψηλά. Είχε φύγει την προηγούμενη μέρα.
Γι 'αυτό και ''η αγάπη άργησε μία μέρα''.
(σχόλιο του Κάιν)
No comments:
Post a Comment