Ήταν ένα Σαββατόβραδο πριν δυο χρόνια, παραδοσιακά ετοιμαζόμουν να βγω και είχα στήσει και κόσμο οπότε σε χρόνο dt μαζεύω τα μπογαλάκια μου και πηγαίνω προς την πόρτα. Η τηλεόραση ήταν ανοιχτή και έπαιζε την εκπομπή του Παπαδόπουλου. Λέω καληνύχτα και βιαστικά πιάνω το χερούλι της πόρτας.
10 λεπτά αργότερα το χερούλι είναι ακόμη κολλημένο στο χέρι μου λες και η θερμοκρασία έπεσε στους -50 και πάγωσαν μαζί. Εκείνη τη στιγμή που έπιασα το πόμολο μια νέα κοπέλα που πρώτη φορά έβλεπα ξεκινούσε να τραγουδάει 2 τραγούδια του Καββαδία.
Στα πρώτα 10 δευτερόλεπτα ήταν η όμορφη εμφάνιση της που με έκαναν να κοιτάξω την τηλεόραση, στα επόμενα 9:50 με μαγνήτισε αυτή η υπέροχη φωνή, η δύναμη που τόσο άνετα έβγαινε στη φωνή της και κυρίως το πάθος που ξεχείλιζε ασίγαστο στον τρόπο που τραγουδούσε. Έφυγα μαγνητισμένος πλέον πάνω της και χαρούμενος που είδα ένα αστέρι εν τη γενέσει του.
No comments:
Post a Comment