Φόρος τιμής στον Διονύση Τσακνή για αυτό το απίστευτο τραγούδι. Τρανό παράδειγμα πως η σχέση ιδέας και ιδεολόγου είναι σχεδόν ερωτική (κλεμμένο).
Και αν η απόσταση μας έσωσε, οι θύμισες πληγώνουν. Για αυτό κρατάω το στόμα μου κλειστό, τα χείλη μου ματώσανε κι αυτοί που μας προδώσανε ανέραστοι να μείνουν. Ένα τραγούδι το οποίο την πρώτη φορά που το άκουσα με συγκίνησε και με σόκαρε με το θυμό του ώστε ερωτεύτηκα κάποια χρονολογία.. και ο έρωτας κρατάει για καιρό.
Στίχοι με τρομερή δύναμη που δεν αφήνουν τίποτα όρθιο. Ένα βαθιά πολιτικοποιημένο τραγούδι όσο και διαχρονικός ύμνος των αγώνων του κάθε ανθρώπου για κάτι καλύτερο. Και αν κάποια στιγμή φαίνεται η φωτιά να σβήνει και να οπισθοδρομούμε κουφάλες δεν ξοφλήσαμε, αυτό έχω μόνο να τους πω, τα όνειρα των εραστών δε σβήνουν.
Τι να πω. Δεν υπάρχει αυτός ο στίχος.
Τη μέρα αυτή που διάλεξα
εδώ μπροστά σας να σταθώ
τραγούδια και μισόλογα
στο φως να καταθέσω
Πώς πήρα τέτοια απόφαση
δεν ξέρω αν θ' αντέξω
η μέρα αυτή θυμίζει μακελειό
Νοέμβρης ήταν η χρονιά
κι εδώ γινόταν του χαμού
εγώ ήμουν δεκαεννιά
κι αυτή εβδομηντατρία
Και να που ερωτεύτηκα
κάποια χρονολογία
κι ο έρωτας κρατάει για καιρό
Μα έχει ο καιρός γυρίσματα
μεγάλωσε κι αυτή κι εγώ
μεγάλωσαν κι οι φίλοι μου
εκεί γύρω στα σαράντα
Στα κόμματα γαντζώθηκαν
κι εγώ δεν ξέρω τι να πω
και άλλοι στο σπιτάκι τους για πάντα
Η απόσταση μας έσωσε
μα οι θύμησες πληγώνουν
και λέμε σαν βρισκόμαστε
τα ίδια και τα ίδια
Μα νιώθω σαν μικρό παιδί
που πάλι το μαλώσανε
και φεύγω σε μια άγονη επαρχία
Κοιτάζω πάλι πίσω μου
δυο γιους απόκτησα κι εγώ
δεκαεφτά Νοέμβρηδες
μου βάρυναν την πλάτη
Σημαίες και γαρύφαλλα
εμπόριο κι απάτη
και λόγοι επισήμων στο κενό
Κρατάω το στόμα μου κλειστό
τα χείλη μου ματώσανε
κι αυτοί που μας προδώσανε
ανέραστοι να μείνουν
Κουφάλες δεν ξοφλήσαμε
αυτό έχω μόνο να τους πω
τα όνειρα των εραστών δε σβήνουν
εδώ μπροστά σας να σταθώ
τραγούδια και μισόλογα
στο φως να καταθέσω
Πώς πήρα τέτοια απόφαση
δεν ξέρω αν θ' αντέξω
η μέρα αυτή θυμίζει μακελειό
Νοέμβρης ήταν η χρονιά
κι εδώ γινόταν του χαμού
εγώ ήμουν δεκαεννιά
κι αυτή εβδομηντατρία
Και να που ερωτεύτηκα
κάποια χρονολογία
κι ο έρωτας κρατάει για καιρό
Μα έχει ο καιρός γυρίσματα
μεγάλωσε κι αυτή κι εγώ
μεγάλωσαν κι οι φίλοι μου
εκεί γύρω στα σαράντα
Στα κόμματα γαντζώθηκαν
κι εγώ δεν ξέρω τι να πω
και άλλοι στο σπιτάκι τους για πάντα
Η απόσταση μας έσωσε
μα οι θύμησες πληγώνουν
και λέμε σαν βρισκόμαστε
τα ίδια και τα ίδια
Μα νιώθω σαν μικρό παιδί
που πάλι το μαλώσανε
και φεύγω σε μια άγονη επαρχία
Κοιτάζω πάλι πίσω μου
δυο γιους απόκτησα κι εγώ
δεκαεφτά Νοέμβρηδες
μου βάρυναν την πλάτη
Σημαίες και γαρύφαλλα
εμπόριο κι απάτη
και λόγοι επισήμων στο κενό
Κρατάω το στόμα μου κλειστό
τα χείλη μου ματώσανε
κι αυτοί που μας προδώσανε
ανέραστοι να μείνουν
Κουφάλες δεν ξοφλήσαμε
αυτό έχω μόνο να τους πω
τα όνειρα των εραστών δε σβήνουν
4 comments:
Υπέροχο τραγούδι,δεν το είχα ξανακούσει.Με αυτό λοιπόν το άκουσμα σου εύχομαι καλό βράδυ!Ώρα για ξεκούραση...
Χαιρομαι που σου άρεσε. Όταν το πρςτοάκουσα τυχαία λέω ρε γαμώτο δεν μπορεί να βγαίνουν τέτοια κομμάτια και να παιρνάνε έτσι στο ντούκου..και αν σου κάτσει που λένε να το ακούσεις. Να βγουν αφίσες στους δρόμους, ένα έκτακτο δελτίο κάτι..
Καλημέρα
Τεο καλησπέρα, αν και είσαι πολύ νεότερος...από εκείνη την δική μας γενιά, χαίρομαι ειλικρινά για τις απόψεις σου! σε σας ελπίζουμε πια....(ααα έγραψα στο δικό μου δεκατρία....γιατί τόσο χρονών ήμουν το 73...)
Lina μου καλησπέρα, αα εξού και το δεκατρία λοιπόν. Δεν το κατάλαβα ότι υπήρχε λόγος :). Ναι είμαι λίγο νεώτερος. Μακάρι να καταφέρουμε κι κάτι πολύ μικρό κι εμείς, τουλάχιστον να κρατήσουμε ζωντανό το παράδειγμα που μας άφησε αυτή η γενιά.
Post a Comment