Πρόσεξε τι θα βρεις στην Πασχαλινή Αθήνα

Με την ευκαιρία των ημερών που διανύουμε I've come to notice πως το περίεργο με αυτή την πόλη με πληθυσμό πάνω από 3 εκατομμύρια ανθρώπους είναι πως τις μέρες αυτές το οι περισσότεροι νιώθουν περισσότερο μόνοι τους από όσο θα ένιωθαν σε μια κοινωνία 100 κατοίκων.

Οι ημέρες αυτές χαρακτηρίζονται από παραδόσεις οι οποίες ακολουθούν για εκατοντάδες χρόνια τον τόπο που ζούμε και τον τρόπο που μεγαλώσαμε(οι περισσότερες μετά Χριστιανισμού) . Βαθιά θρησκευόμενοι, άθεοι και όλα τα ενδιάμεσα στρώματα λίγο ή πολύ θα πάρουν μέρος αυτές τις μέρες σε κάποια από τις παραδοσιακές συνήθειες γιατί μας ανεξαρτήτως αν τις πιστεύουμε ή όχι, αυτές οι παραδόσεις μας φέρνουν κοντά στους δικούς μας ανθρώπους.

Κάποιοι έχουν πάρει μέρος στο παραδοσιακό χωριουδάκι τους στις τελετουργίες του χριστιανισμού (επιτάφιος, Ανάσταση και γενικά εκκλησιαστικές τελετουργίες Μεγάλης εβδομάδας) ή ακόμη και των συν επακόλουθων που σαν Έλληνες έχουμε προσάψει (Αρνάκια, κοντοσούβλια, μαγειρίτσες και γενικώς τοφαλισμού) . Φέτος όμως αναγκάστηκαν να τα ζήσουν από την αγαπημένη μας Αθήνα.

Αυτοί λοιπόν βρέθηκαν αντιμέτωποι με μια εικόνα που δεν τους προξένησε σε τίποτα τα συναισθήματα που έχουν μάθει να προσμένουν από τέτοιες στιγμές. Σε κάθε μια από αυτές τις στιγμές βρέθηκαν με πολυπρόσωπα πλήθη, λιγότερα χαμόγελα, κλειστές παρέες και τυποποιημένες τελετές σε έκπτωση έως 70%. Άλλωστε οι Αθήνα έχει και αυτοί τις δικές της υπο-παραδόσεις και σύμφωνα με αυτές θα πρέπει το φαΐ να είναι στο τραπέζι στις 00:15 προκειμένου να έχουμε σηκωθεί από αυτό στις 1 . Άλλωστε τα μπαρ ανοίγουν κάπου εκεί και πρέπει να πιάσουμε τραπέζι.

Αυτή η αγαπημένη μας Αθήνα περικόπτει τα πάντα και δεν χαρίζει κάστανα σε όσους περίμεναν να ζήσουν τη θέρμη, την ευλάβεια και την σημασία των στιγμών σε όσους νόμιζαν ότι οι γιορτές είναι ίδιες παντού.

Στην Αθήνα θα ζήσεις 100 διαφορετικές στιγμές σε μια μέρα (η νύχτα περιλαμβάνεται στην τιμή) έχοντας την επόμενη ημέρα διαθέσιμη για να τις συνειδητοποιήσεις και θα τις ξεπεράσεις στην επόμενη ευκαιρία. Εκτός Αθήνας θα ζήσεις 5 στο maximum και θα τις θυμάσαι για χρόνια. Από την άλλη όποιος ξέρει τι θέλει μπορεί να το βρει παντού, άλλωστε whoever seeks... shall find. Η στιγμή που ψάχνεις θα έρθει και θα είναι σε αυτή από τις 100 που θα το περιμένεις λιγότερο.

Killing in the name of "Art" will reward you (Η ζωη στο βωμό της "Τέχνης")

It seems that nowadays "art" has found the right to inflict pain and even take inocent lives without second thoughts. In real life killers get hunged, in the art-life they are rewarded...
Like in the case of Guillermo Vargas Habacuc

Protest, Sign the petition

Last year, the Costa Rican ‘artist’, Guillermo Vargas Habacuc, is alleged to have paid some children to chase and catch an abandoned dog. He is said to have tied the animal by a very short rope to the wall of an art gallery in Managua and left it there for several days, without food or water, until it died.

During this time, many people visited the art gallery, paying absolutely no attention to the torment of the dying dog.

Photographs of the so-called exhibition can be found on the Internet.

The prestigious Central American Biennial exhibition incomprehensibly decided to consider this barbarous act as art, and Habacuc has been invited to repeat his cruel action at the Biennial of 2008 in Honduras..(From euroweeklynews)

Remember natividad

Natividad is the spanish word for "birth". it was the name of the poor dog starved in public in the name of "art". The "artist" was not only not punished, but won also the first prize and was chosen a representative of the entire country!